Una risa y una lagrima (een lach en een traan)

De meesten zullen het niet verwachten, maar dit bericht schrijf ik vanuit Amsterdam. Ik ben afgelopen dinsdag aangekomen op Schiphol en ik vlieg zaterdag weer terug naar Medellin. Dit omdat mijn opa Henk vorige week donderdag is overleden en vandaag was de begrafenis. Ik ben dus een paar dagen terug in de lage landen. Daar zal ik zo wat meer over vertellen. Maar eerst het vrolijke nieuws!

Vorige week heb ik op mijn werk alle donaties aangeboden die ik heb opgehaald in Nederland. Uiteindelijk is dit het mooie bedrag van 2392 euro geworden (8.500.000 pesos), echt een superbedrag! Het is in Nederland al veel geld, maar in Colombia is het helemaal veel! Ik gaf het geld na een vergadering met mijn collega's, ze waren er echt onwijs blij mee! Van dit bedrag kun je echt heel veel en hele nuttige dingen kopen daar. Ik heb intussen al met mijn collega Sebastian heel wat Spaanse kinderboeken en spelletjes gekocht. Stichting Straatkinderen Medellin is een educatieve instelling en ook via boeken en spelletjes willen we de kinderen dingen leren. De komende maand ga ik kijken wat we nog meer willen aanschaffen, zoals bijvoorbeeld poefjes (waar de kinderen lekker kunnen lezen) en een nieuwe boekenkast. Ik heb ook plectrums gekocht voor de kinderen die ik gitaar leer spelen, hier waren ze heel blij mee! Deze kinderen hebben heel weinig en het is heel mooi om te zien hoe blij ze zijn met een plectrum. Wat een verschil met veel kinderen in Nederland.

Maar de stichting heeft op dit moment ook de kans om een nieuwe accommodatie te kopen, dat gebouw heet El Paraiso (Het Paradijs). Dit gebouw bevindt zich tussen de wijken Carambolas (waar de stichting nu een gebouw huurt) en Bello Oriente (waar ook veel kinderen wonen die van de stichting gebruik maken). Het kopen van deze accommodatie zou een unieke kans zijn voor de stichting. Het oppervlak van het terrein is ongeveer 2500 m2 met een schitterend uitzicht over Medellín. Een huis met twee verdiepingen met op de begane grond een oppervlak van ongeveer 146 m2 (zie foto). Waar de stichting nu zit, hebben we gewoonweg niet genoeg ruimte om alle activiteiten (goed) uit te voeren, dus deze nieuwe locatie zou heel erg welkom zijn. Het gebouw was jarenlang niet te koop, maar nu wel! Kosten in totaal 200 miljoen pesos, ongeveer € 61.500,-. We zijn nu aan het proberen om dit bedrag bij elkaar te krijgen. Dus het kan zijn dat ook een gedeelte van de donaties hiervoor gebruikt gaan worden. En mocht je nog wat willen bijdragen om dit doel te bereiken, dan is dat natuurlijk ook van harte welkom ;-) maar ik wil hierbij iedereen in Nederland - ook namens al mijn collega's - heel erg bedanken voor de donaties die jullie hebben geschonken. Hiermee kunnen we echt een verschil maken en een mooie bijdrage leveren aan het werk dat de stichting doet voor de kinderen in Medellin.

Op 1 maart, de dag nadat ik de donaties had geschonken, werd ik door Ineke gebeld: opa Henk was die middag overleden. Ineke was natuurlijk verdrietig en ik ook. Toen moest ik bedenken of ik terug zou vliegen naar Nederland. Het voelde heel raar om in Colombia te blijven, terwijl in Nederland iedereen bij het afscheid en de begrafenis van opa zou zijn. Ik mailde daarom mijn verzekering (juist om deze reden had ik een annuleringsverzekering afgesloten, met 3 grootouders op hoge leeftijd leek me dat we handig) en samen met Ineke heb ik toen een retourtje Amsterdam aangevraagd. De verzekering heeft het daarna allemaal geregeld, echt superfijn. Ik vloog afgelopen maandag 5 maart terug. Op het vliegveld in Medellin was ik een van de uitverkorenen die gecheckt werden op "bolletjes in hun hol" (wees gerust, gewoon door middel van een scan). Na de extra controle in Miami op de heenreis naar Ecuador, begin ik te vermoeden dat ik er verdacht uit zie haha. Ik heb gelukkig niets te verbergen en het zijn weer wat levenservaringen laten we maar zeggen ;-). Ik vloog naar Panama en daar stapte ik over op het vliegtuig naar Amsterdam. Ik mocht langs een lange rij lopen en werd naar de eerste rij verwezen in het vliegtuig. Nietsvermoedend was ik in de business class beland! Mijn god, wat was dat relaxed. Ik had een vrijstaande stoel die letterkijk een bed kon worden, een driegangendiner, kadootjes, een heerlijk ontbijtje, onbeperkt drinken, ik kon mijn telefoon opladen... ik viel van de ene verbazing in de andere. Ik moest aan de Duitser naast me vragen of alles echt gratis was. Het toppunt van geluk was echter Love Actually, de gouwe ouwe, met een dansende Hugh Grant, haha. Ik sliep ook nog een paar uurtjes. Ik hoop zo dat ik zaterdag weer business class vlieg, want anders gaat het flink tegenvallen! ;-)

Martin en Ineke kwamen me ophalen. Het was fijn om elkaar weer te zien na 10 weken Zuid-Amerika. Lekkere knuffels! De volgende dag was het afscheid van opa in het Uitvaartcentrum, we mochten nog even naar hem kijken, wat tegen hem zeggen, hem even aanraken. En vooral samen zijn. Aan het eind van de avond sloten Ineke en mijn vijf ooms de kist, dat was heel mooi. Vanmiddag was de begrafenis. Dat was emotioneel, maar ook heel mooi. Prachtige muziek (met als mooiste nummer "Jij zit in mijn hoofd"van Yentl en de Boer: zo toepasselijk) en mooie toespraken van mijn ooms Rob en Tom. Opa is 94 geworden, heeft een goed leven gehad en een geweldige familie voortgebracht. De laatste tijd ging het alleen maar slechter met opa door zijn Alzheimer, dus het is goed zo. Oma is natuurlijk heel erg verdrietig en mist opa, maar zij weet denk ik ook dat het zo goed is, en ze zegt dat ze zelf nog een paar jaar door wil. Ik hoop van harte dat dat het geval is. Ik ben in ieder geval blij dat ik hiervoor ben terug gevlogen, ik had het niet willen missen.

Ik vlieg zaterdagochtend weer terug naar Medellin en kom daar dan in de avond (lokale tijd Medellin) weer aan. Ik blijf daar dan nog ruim 4 weken en ga mij nog even heel nuttig maken voor de stichting. Dit was een gekke onderbreking, maar dat is het leven. Uiteraard laat ik jullie in april - in mijn laatste blog - weten hoe mijn laatste weken in Colombia zijn geweest.

Dikke knuffel vanuit Amsterdam!